این روزها اسم رفتگران طبیعت را از زبان پدرم و دوستان او زیاد میشنوم.
وقتی در اینترنت این اسم را جستجو کردم، متوجه شدم که در شهرهای مختلف گروه‌هایی از مردم که طبیعت را دوست دارند، با هم قرار گذاشته و در جنگل و کوه و دریا و کلا طبیعت، دست به دست هم دیگر، زباله‌هایی که مردم در آنجا رها کرده‌اند، در کیسه‌های زباله جمع میکنند و طبیعت را پاکسازی میکنند.
با خواندن این مطلب، خیلی خوشحال شدم که چنین مردم قدرشناس و مهربانی هم هستند که برعکس مردم دیگر که زباله ساز هستند، با افتخار و خوشحالی در گروه‌هایی که اسم شان رفتگران طبیعت هست، عضو شده و به این کار مشغول میشوند.
من هم دوست دارم با یکی از این گروه‌ها آشنا شده و در برنامه‌های آنها شرکت کنم و اگر قبول کنند، عضو گروه رفتگران طبیعت شوم.
نظر شما چیه؟
خیلی وقتها شده که به بهانه‌های مختلف، خانوادگی یا همراه دوستان و آشنایان، به مهمانی طبیعت رفته و ساعتها یا روزها در فضای زیبا و دل نشین طبیعت، نشستیم و لذت بردیم.
ولی چیزی که خیلی مورد توجه من بوده، این بود که چرا وقتی طبیعت این طور به ما محبت میکند و زیبایی های خودش را به ما میبخشد، برخی آدمها، از این نعمت درست استفاده نمیکنند و با ریختن زباله و یا شکستن شاخه‌های درختان و یا سوزاندن آنها و رفتارهای بد دیگر، قدر طبیعت را ندانسته و باعث آلودگی و کثیفی آن میشوند.
وقتی میتوان با چند کیسه زباله، آشغال‌های خودشان را جم کرده و در بازگشت از طبیعت، آنها را در سطل‌های مخصوص جمع آوری زباله بریزند
وقتی میتوانند با استفاد از چوب‌های خشکیده و یا ذغال، آتش مورد نیاز خود را آماده کنند
وقتی میتوانند از مسیرهای اصلی رفت و آمد کنند و فضای سبز و سالم و طبیعت را زیر قدم‌ها و زیر چرخ ماشین‌های خود له و خراب نکنند
وقتی میتوانند با تمیز داشتن طبیعت و جمع‌آوری زباله‌های دیگران، از طبیعت قدردانی کرده و آن را برای ما و بچه‌های دیگر که بعدا از طبیعت استفاده خواهند کرد، نگهداری کنند
چرا این کار را نمیکنند؟
این رفتارها را باید به همدیگر آموزش بدهیم و وقتی به طبیعت میرویم، با خودمان کیسه زباله داشته باشیم که همان موقع، زباله‌های خودمان را جمع کرده و در سطل بیاندازیم.
با طبیعت مهربان باشیم.
طبیعت، مهم‌ترین نعمت خدا است و ما باید از آن محافظت کنیم.
طبیعت یکی از هزاران نعمت‌هایی است که خداوند به مخلوقاتش عطا فرموده تا در ضمن استفاده و لذت از آن، در حفظش کوشا باشند. طبیعت یعنی هر آنچه که خداوند مهربان به ما عطا کرده است، از سرسبزی و زیبایی کوه و دشت و صحرا تا دریا و غروب خورشید و بسیاری از چیزهای دیگر که واقعا نمیتوانیم به خوبی همه آنها را نام برده و از آنها تعریف کنیم.
تماشای طبیعت خیلی لذت‌بخش است. از درختان زیبا گرفته تا گل‌های رنگارنگ و عطرآگین و حیوانات قشنگ و سبزه‌زارهای پهناور و کوه‌های برافراشته، همه و همه، زیبایی را به چشم ما می‌آورند.
فصل بهار با سرسبزی طبیعت و گل‌های رنگارنگ که با دیدن آن احساس آرامش می‌کنیم و دوست داریم هر لحظه در کنار آنها بنشینیم و لذت ببریم. وقتی صدای شرشر آب از چشمه ها و رودها و به گوش می‌ر‌سد یا وقتی قایقی سوار بر امواج دریا می بینیم، در دل احساس سبکی می‌کنیم و این چقدر لذت‌بخش است. غروب خورشید که همیشه زیبا بوده و هست. زمان غروب خورشید در ساحل دریا، یکی از زمانهایی هست که من همیشه با دیدن آن، عظمت و بزرگی خداوند را حس میکنم.
و زیباتر از تمام این‌ها، بیدارشدن از خواب در زمستان و تماشای بلورهای زیبای برف است که با لبخند روی زمین خشک و سرد و لب پنجره ها و حیاط و دیوارها مینشینند و درختانی که لباس سفید بر تن کرده و پاکی و زیبایی و آرامش را به ما نشان میدهند.
آری طبیعت زیباست چرا که خالق آن زیباست.
ما باید برای طبیعت مانند هر موجود زنده ی دیگری احترام بگذاریم و برای آن ارزش قائل باشیم. یادمان باشد که ما در برابر نعمت‌های خداوند مسئول هستیم و خداوند از ما درباره‌ی آن نعمت‌ها باز خواست میکند. خداوندا کمک کن تا قدر طبیعت را بهتر و بیش‌تر بدانیم.
درباره این سایت